Op een zomerdag in 1939 ontmoeten, toen zeventien jaar oude Betsy James, Andrew Wyeth die al snel samen trouwde. Betsy James introduceerde hem aan Christina an Alvaro Olson. Een zomer buurvrouw en vriend van de Olson’s zag het huis voor het eerst toen zei tien jaar oud was. Zij beschreef het huis later als “Als een omhoog opdoemend en doorleefd schip gestrand op een heuveltop.” Betsy en Andrew trouwde tien maanden later. De drie decennia later ontwikkelde een steeds betere vriendschap tussen de kunstenaar en de Olson’s. Wyeth mocht in het huis lopen wanneer hij wilde. Een kamer op de bovenverdieping mocht hij gebruiken als studio.
Wyeth documenteerde het geïsoleerde, zoutwater boederij leven in veel van zijn werk. Hij zei,”In de portretten van dat huis, zijn de ramen bijna ogen van de ziel. Voor mij, is iedere raam een ander stuk van Christina’s leven.” Voor hem waren Christina en het Olson Huis symbolen van New England en Maine. Dat het Olson huis een ware aantrekkingskracht op Andrew heeft, zijn zijn eigen woorden.
The Olson House
Onlangs, in 2011, is het huis betiteld met the National Historic Landmark. Het huis blijkt een rijk historisch verleden te hebben. Het blokhuis staat er sinds de tweede helft van de 18e eeuw en is neergezet door de Hathorn familie. Zij waren zeevaarders, zoals vele mensen die in dat gebied woonden. Het gebied is begrensd door de rivier St. George River en de baai Maple Juice Cove en leidt uit tot de Muscongus inham en Atlantische Oceaan. Tot eind 19e eeuw is het huis in bezit gebleven door de Hathorn familie tot de familielijn werd gestopt door Tryphene de moeder van Katie Hathorn.
In 1892 vroor de St. George River vroeger dicht dan normaal. Een jonge zeeman, John Olson, werd hierdoor geforceerd en de bevroren rivier bracht hem aan wal. Zo ontmoette hij Katie Olson en al snel huwde zij en namen de familie boederij over, die overigens in de jaren 90 van de 19e eeuw is opgericht. In 1929 erfden twee van hun vier kinderen Christina (1893-1968) en Alvaro (1894-1967) het eigendom en leefden hun hele leven.
Christina Olson is dus een goede vriendin van Betsy en Andrew en poseerden voor Andrew’s beroemdste schilderij. Languit ligt ze op een droog veld kijkend naar haar eigen huis, the Olson House. Wyeth was zo geïnspireerd door haar beperking. Ze kon niet lopen en spendeerde daarom veel tijd rond haar huis. Het huis is gerenoveerd om het Christina passend te maken, daarom de naam ‘Chrstina’s World’ voor het schilderij. Het Olson House is tegenwoordig te bezoeken en is onderdeel van the Fransworth Art Museum. Wyeth is onlangs overleden in 2009 en hij had zijn kleindochter verteld te willen begraven worden naast Chrstina, ook wel de plek waar hij Christina’s World schilderde.
Het leven van Andrew Wyeth is grotendeels beïnvloed na die éne zomerdag in 1939. Christina en haar huis zijn een ware obsessie geworden in zijn werk. Het huis werd zijn studio, christina werd zijn bekendste schilderij en alles doordat hij niet te vergeten Betsy James daar ontmoette. In een interview met Jamie Gangel in de Today Show, zegt Andrew dat de schilderijen een stukje van zijn leven tonen. Hij vindt het verschrikkelijk om naar zijn eigen werk te kijken, “Alsof ik hier naakt sta”, zei die midden tussen een tentoonstelling van zijn eigen werk. De schilderijen liggen erg dicht bij Andrew. Kijken we wel naar Christina’s World? Kijken we niet met ze allen naar Andrew’s World? Ik denk als we naar de volgende schilderijen kijken even in zijn droom wereld zijn in zijn studio in the Olson’s House.
Night Sleeper, Andrew Wyeth, 1979, tempera en panel
Andrew Wyeth, Stop, 2008
Andrew Wyeth, Farm Road, tempera on masonite, 1979)
sligovitsj 